این که تنها یک جریان بتواند صحنه‌ی سیاسی لبنان را در دست بگیرد، در واقعیت امری منتفی است. از ابتدای شکل‌گیری دولت‌‎های ملی، اصولاً سرنوشت لبنان به صورت تفاهمی بوده است؛ یعنی تمام احزاب و گروه‌ها برای تشکیل هر کابینه‌ای باید به توافق برسند. در غیر این صورت سرنوشت آن کابینه حتماً توأم با شکست خواهد بود.

14 مارسی‌ها افرادی را که به عنوان وزیر کشور و چند وزیر دیگر- و البته وزیر دادگستری و همچنین خانمی از قاضیان دادگاه‌های لبنان که جاسوسان اسرائیل را معاف کرد- معرفی کردند، این‌ها از تندروترین چهره‌های 14 مارس هستند. این نشان می‌دهد که 14 مارس به درستی پاسخ رویکرد مثبت 8 مارس را نداده است و نشان‌دهنده‌ی تأثیر عربستان بر این جریان است.

آنچه که بیش از هر چیز می‌تواند منافع رژیم صهیونیستی را در مصر تأمین کند، سعی بر دامن زدن به فعالیت‌های مسلحانه است که منجر به خرید متنوع تسلیحات از کشورهایی هم چون روسیه و ایضاً تأمین امنیت اسرائیل می‌شود.

عمده‌ی اختلاف بین دولت سوریه و مخالفان، بر سر نحوه‌ی اجرای ژنو 1 است. دولت سوریه بیشتر بر روی بندی از بیانیه‌ی ژنو 1 متمرکز شده که صراحتاً از مبارزه با تروریسم و گروه‌های تروریست نام برده شده است...