#گزارش_کوتاه

1️⃣ شکست در نبرد روایت‌ها
دولت تحت حمایت آمریکا نتوانست روایت خود مبنی بر کارآمدی در ارائه خدمات به جامعه و مقابله با تروریسم را در اذهان مردم تقویت کند. در مقابل، طالبان موجودیت خود را بر اساس مبارزه با دشمن اشغال‌گر و «دولت دست‌نشانده» او تعریف کرد و روایت خود از یک گروه مبارز و خستگی‌ناپذیر را به خوبی ترویج نمود.

2️⃣ شکست در رهبری مذاکرات صلح
بازیگران ذی‌نفع از مذاکرات آمریکا با طالبان چشم‌انداز متفاوتی داشتند. تکنوکرات‌های افغانستان درصدد تسلیم کامل طالبان بودند، رهبری دولت در پی «ادغام مجدد» جنگجویان طالبان با ارتش بود و «مجاهدین» به دنبال «تقسیم قومی قدرت» بودند. به همین دلیل نهایتاً نتوانستند در فرآیند مذاکرات مشارکت کنند.

3️⃣ ساختارهای موازی
شورای عالی صلح به رهبری عبدالله‌عبدالله در رقابت دائمی با دولت به ریاست اشرف‌غنی بود. علاوه بر اینکه نقش وزارت امور خارجه، سازمان اطلاعات و شورای امنیت ملی در مذاکرات نیز روشن نبود. این روند با مداخلات خارجی آمریکا، امارات و عربستان پیچیده‌تر شد.

4️⃣ تبدیل صلح به معامله‌ای خارجی
نقش ایالات متحده در جلوگیری از صلح مهم است. آمریکا ابتدا با هدف مبارزه با تروریسم به افغانستان لشگرکشی کرد ولی تغییر اولویت‌های سیاست خارجی آمریکا و اهمیت مهار چین، باعث شد بدون آن‌که تغییری در ماهیت طالبان رخ دهد، از افغانستان خارج شود.

🔸 نویسندگان مقاله برای بهبود روند صلح و ثبات در افغانستان، سه توصیه به آمریکا ارائه می‌کنند: افزایش تعامل با سازمان‌ها و احزاب سیاسی، اقلیت‌های قومی و مذهبی و حتی گروه‌های شبه‌نظامی مخالف طالبان؛ رفع تحریم‌های شورای امنیت و آمریکا در

ازای آغاز روند سیاسی و تشکیل دولت فراگیر و نهایتاً اتخاذ رویکردی دیپلماتیک و چندجانبه علیه حضور القاعده در افغانستان.

https://www.mei.edu/publications/why-afghan-peace-process-failed-and-what-could-come-next?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter

گروه رصد