به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان همراه با پایان چندین سال جنگ بود. امروز صلح عملاً به افغانستان بازگشته و طالبان در حال تحکیم قدرت است و خود را برای حکومت درازمدت در آنجا آماده می‌کند. اکنون افغانستان در حال تجربه یک بحران اقتصادی-اجتماعی شدید است که نتیجه حکومت ناکارآمد رهبران پیشین این کشور است.
در همین رابطه، اندیشکده روسی “ولدای” در یادداشتی به بررسی این موضوع پرداخته و به دنبال پاسخ به این پرسش است که مدل قابل‌قبول تعامل کشورهای آسیای میانه با دولت جدید افغانستان چگونه می‌تواند باشد؟
نویسنده در ابتدا به این موضوع اشاره می‌کند که تاکنون عملاً هیچ نیروی سیاسی داخلی و خارجی بر حکومت طالبان دخالت نمی‌کند و اکثر کشورهای همسایه افغانستان، علاقه‌مند به تشکیل یک دولت فراگیر در این کشور هستند تا با حفظ فاصله، همکاری محدودی در همه زمینه‌ها صورت بگیرد. درعین‌حال، حکومت طالبان نیز بدون تغییر در سیاست‌های سخت‌گیرانه داخلی و خارجی، هم با همسایگان خود و هم با سایر کشورهایی که در افغانستان منافع دارند گفتگو می‌کند. بنابراین می‌توان پیش‌بینی کرد که اغلب کشورهای حاضر در حوزه اوراسیا، در سال‌های آینده روابط خود را با دولت کنونی افغانستان نهادینه خواهند کرد.
به باور نویسنده، بزرگ‌ترین نگرانی امروز در میان کشورهای آسیای مرکزی، مسئله صدور ایدئولوژی افراط‌گرایی مذهبی و سیاسی و یا شروع یک جنگ داخلی در افغانستان است و کشورهای منطقه باید به این اطمینان برسند که جنگ و یا ظهور گروه‌های تروریستی در این کشور اتفاق نخواهد افتاد.
علاوه بر این، روابط اقتصادی و تجاری بین افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی که علاقه‌مند به ترویج کالاها، محصولات کشاورزی و منابع انرژی خود در بازار افغانستان هستند، در حال گسترش است و در آینده نزدیک می‌توان شاهد ایجاد کریدورهای حمل‌ونقل( روسیه – آسیای مرکزی – آسیای جنوبی) بود.
در یک نگاه کلی چنین می توان استدلال کرد که مذاکره با طالبان به زبان تهدید امکان‌پذیر نخواهد بود، و به نظر می‌رسد، بازیگران اصلی جهانی و منطقه‌ای در فضای ژئوپلیتیک منطقه، به‌جای جنگ خوب با طالبان، صلح بد با طالبان را برگزیده‌اند.
برگردان: رسول صادقی
منبع:
(https://valdaiclub.com/a/highlights/the-afghan-challenge-is-the-problem-decreasing/)
☘️ اندیشکده راهبردی تبیین🌿
▫️@Tabyincenter
