اگر ارتش مصر از نقش مستقیم خود در سیاست کنار بنشیند و دیکتاتوری نظامی نداشته باشد، نقش غیر مستقیم خود را در حکومت رها نخواهد کرد؛ گرچه احتمال رأی آوردن السیسی وزیر دفاع مصر در انتخابات ریاست جمهوری مصر زیاد است، امری که اگر اتفاق بیفتد، دامنه‌ی تظاهرات و درگیری‌های داخلی در مصر هم‌چنان گسترش می‌یابد.
تمامی احزاب و جریانات ترکیه به این انتخابات چشم امید بسته‌اند، اما حزب صلح و دموکراسی (یکی از احزاب اقماری پ.ک.ک) به عنوان حزبی اپوزیسیون و پی‌گیر مطالبات کردی، حسابی ویژه بر روی این انتخابات گشوده است...
شاید بتوان اواخر ماه ژانویه و اوایل ماه فوریه‌ی سال 2014 را برای کردهای سوریه، نقطه‌ی عطفی تاریخی محسوب کرد، زیرا که آن‌ها پس از سال‌ها بالأخره توانسته‌اند منطقه‌ای را تحت مدیریت خود و در اختیار داشته باشند. اما نباید فراموش کرد که در این راه به‌طور قطع با مشکلات فراوانی روبه‌رو خواهند بود.
جریان تیارالاحرار به دلیل این که می‌خواهد خود را وارد رقابت انتخاباتی کند، تلاش خواهد نمود تا در شرایط فعلی، مقتدی صدر کنار نرود تا این جریان بتواند از شخصیت وی استفاده نماید. کنار رفتن مقتدی صدر از سیاست به این معناست که وی در هیچ موضوع سیاسی ورود نکرده و حمایت ننماید.
