نوشتار پیشِ رو تلاش میکند تا جایگاه و کنشگری ترکیه در تحولات منطقه خلیج فارس را با تمرکز بر روابط دوجانبه آنکارا-مسقط مورد ارزیابی قرار دهد.
![](https://tabyincenter.ir/wp-content/uploads/2020/09/rdwgn_wlsltn_hythn-1.jpeg)
![](https://tabyincenter.ir/wp-content/uploads/2020/09/rdwgn_wlsltn_hythn-1.jpeg)
نوشتار پیشِ رو تلاش میکند تا جایگاه و کنشگری ترکیه در تحولات منطقه خلیج فارس را با تمرکز بر روابط دوجانبه آنکارا-مسقط مورد ارزیابی قرار دهد.
ترکیه یکی از بازیگران منطقهای است که به دنبال گسترش نفوذ خود در غرب آسیا و شمال آفریقاست. پس از منازعه سوریه و لیبی، بحران لبنان را میتوان یکی از مهمترین بسترهای افزایش نفوذ آنکارا در منطقه دانست.
اگر همسویی مواضع ترکیه و روسیه در سطوح منطقه ای به صورت دوجانبه نگریسته نشود و با ابتکار عمل ایران این رویه به الگویی سه جانبه تبدیل شود، آنگاه سه کشور در بسیاری از معادلات میتوانند نقش بسیار مهمی ایفا کنند.
نمادگرایی در سیاست خارجی ترکیه از ابتدای دولت اردوغان نقش پررنگی داشته است که تبدیل ایاصوفیه از موزه به مسجد، تازهترین اقدام آنکارا در این چارچوب به شمار میرود.