جمعه آرام عراق و «حکمت»ی که کارگر نیفتاد…

📝#تحلیل_کوتاه
📝📝#تحلیلگر #اندیشکده_راهبردی_تبیین

🔻جمعه گذشته، برخی شهروندان شهرهای مختلف عراق به دعوت جریان «حکمت ملی» و در اعتراض به ضعف در خدمات‌رسانی دولتی، تظاهراتی را به راه انداختند. درباره این تظاهرات و پیامدهای آن، می‌توان برخی نکات را مورد اشاره قرار داد:

🔸اعتراضات روز جمعه در فضای سیاست داخلی عراق، گامی رو به‌ جلو محسوب می‌شود؛ چه‌اینکه برخلاف نمونه‌های مشابهی که به دعوت برخی رهبران عراقی صورت می‌گیرد و به سرعت باعث بروز اعتراضات تخریبی می‌شود، رفتارهای غیرمسالمت‌آمیز در آن دیده نشد.

🔸جریان حکمت مدت‌هاست که از تقسیم غنائم میان سائرون و فتح ناراضی است. آن‌ها پیش از فرارسیدن تابستان گرم و کم‌نور عراق، می‌توانستند چنین فراخوانی بدهند. اینکه چرا به انتظار چنین روزهایی نشستند، شاید بیش و پیش از حل مشکلات، معترضان کفِ خیابان را شمارش می‌کردند.

🔸استقبال نه‌چندان گسترده مردمی از این اعتراضات، پیام‌های داخلی و منطقه‌ای مهمی داشت؛ ازجمله اینکه وزن سیاسی جریان حکمت میان مردم عراق چه میزان است و تفاوت عمار حکیم با شخصیتی چون مقتدی صدر تا کجاست؛ چه‌اینکه بیانیه‌های مقتدی، گاهی در کمتر از 2 ساعت، خیابان‌های بغداد را به تسخیر هوادارانش در می‌آورد. در بُعد منطقه‌ای نیز بازیگران خارجی چون ایران احتمالاً پیام میزان مقبولیت حکمت را فهم کرده‌اند. جمعه کم‌رمقِ حکمتی‌ها احتمالاً توان کنشگری آن‌ها را حداقل در مقایسه با آن‌چه می‌پنداشتند، محدودتر خواهد کرد.

🔸نامه 16 جولای عادل عبدالمهدی به عمار حکیم به بهانه فراخوان راهپیمایی اعتراضی حکمت، پرسش‌های مهمی را دربرداشت که بعید است حکیمِ جوان، چندان پاسخی برای آن‌ها داشته باشد. یک جمله این نامه اما شاید کلیدی‌ترین نکته نخست‌وزیر عراق باشد که: «دولت عراق، دولت تسویه سیاسی بود» و حکیم در چنین فضایی نباید دنبال سهمی بیش از شرایط فعلی‌اش باشد.

☘️ کانال مرجع در حوزه سیاست خارجی 🌿 اندیشکده راهبردی تبیین🌿

T.me/joinchat/AAAAADvAH-enX3cx_SOOlw

نعمتی