🔸 اسرائیل هنوز تا دستیابی به هدف استراتژیک خود برای بیرون راندن ایران و نیروهای نیابتی آن از سوریه و محدود کردن نفوذ ایران در این کشور فاصله دارد. باید از ارزیابی‌های خوش‌بینانه در مورد توقف استقرار ایران در سوریه اجتناب شود.
🔸 ایران جایگزین‌هایی را برای حفظ نفوذ سیاسی، نظامی، اقتصادی و مذهبی خود در سوریه آماده کرده است. در جنوب کشور، بیشتر به شبه‌نظامیان محلی و حزب‌الله متکی است. در دمشق از تغییرات جمعیتی ناشی از فرار جمعیت سنی برای ساختن یک حومه شیعه تحت سلطه خود استفاده می‌کند.
🔸 ایران برای کنترل منطقه مرزی سوریه و لبنان، کنترل فرودگاه‌های منطقه حمص را به دست گرفته و به نیروهای حزب‌الله متکی است و در شرق سوریه، ایران در حال ایجاد نیرویی است که پس از خروج نیروهای آمریکایی از منطقه، آماده تسلط سریع خواهد بود.
🔸 این ایده که می‌توان بین تهران و اسد شکاف انداخت و اسد را متقاعد کرد که نیروهای تحت‌کنترل ایران را از کشورش خارج کند غیرواقع‌گرایانه است. اسد قدرت این را ندارد که ایران را مجبور به ترک سوریه کند. او هنوز کنترل یک سوم خاکش را در دست ندارد و می‌داند که اگرچه حاکمان عرب ممکن است با هدایایی بیایند اما نمی‌توانند آن وفاداری که تهران با بهای سنگین خون و پول به دست آورده است را بخرند.
🔸 نویسنده در پایان می‌نویسد اسرائیل باید به کارزار خود علیه استقرار نظامی ایران و نیروهای نیابتی آن در سوریه ادامه دهد و به دنبال همکاری با گروه‌های محلی مخالف نفوذ ایران و رژیم اسد باشد. در‌عین‌حال، تقویت گفتمان سه‌جانبه با روسیه و ایالات‌متحده برای تأثیرگذاری بر تحولات آینده سوریه ضروری است.
https://www.inss.org.il/publication/iran-is-syria/
☘️ اندیشکده راهبردی تبیین🌿
@Tabyincenter
