در فرایند انعقاد برنامه‌ی جامع اقدام مشترک (برجام) نهادهای بین‌المللی متعددی دخیل بوده‌اند که به‌غیراز شورای امنیت، قدر مشترک همگی آنها سازوکارهای اجرایی غیر الزام‌آور است . این نهادها در قالب حقوق نرم مبادرت به ارائه‌ی یک سلسله ترجیحات رفتاری می‌نمایند. از این حیث تأثیر و تاثّراتی که نگارش برجام با هرکدام از این نهادها داشته است مطمح نظر این پژوهش است.
اروپایِ بدون بریتانیا، در مقابل آمریکایِ ترامپ متحدتر و مستقل تر خواهد بود. اما نه آنقدر توان دارد که کاملا مستقل از آمریکا در عرصه بین المللی به کنشگری بپردازد و نه اساسا منافع کلان راهبردی این دو آنقدر متمایز است که بتوان از "جدایی" آنها سخن گفت.
سلطه‌ی دلار در عرصه‌ی بین‌المللی که از کنفرانس برتن وودز شروع شد، نشانه‌هایی از افول را از خود نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد که تنها عاملی که باعث افول دلار خواهد شد، کاهش ارزش دلار نیست؛ بلکه عوامل سیاسی و نظامی نیز در این افول اثرگذار خواهند بود.
وادار کردن ایران به اجرای کامل برنامه اقدام، که نتیجه آن خودتحریمی و اجرای هدفمند تحریم های آمریکا در داخل ایران است مهم ترین نتیجه اجرای کامل برنامه اقدام FATF است. با اجرایی شدن این هدف آمریکا، این کشور می تواند هر نهاد و حوزه ای را هدف تحریم های خود قرار دهد و آن حوزه را از داخل و خارج از ایران تحت فشار قرار دهد و ایران را وادار کند تا سیاست خود را تغییر دهد.
