امضای توافقنامة شرکت نواتک با شرکت‌های ژاپنی در هفته‌های اخیر، عرصة معادلات مربوط به صادرات انرژی را با تغییر و تحولاتی مواجه ساخته است. تحول یادشده در کنار دیگر تحرکات روسیه در سال‌های اخیر، بدون تردید آثار قابل توجهی را بر سیاست‌های راهبردی ایران در عرصة تبادلات انرژی خواهد داشت.
در دهه کنونی، حضور فعال جمهوری اسلامی ایران در منطقه آسیای مرکزی خصوصاً قزاقستان، به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته، به طوری که سیاستمداران این کشور در مورد ایران به مانند کشوری که ایفاکننده نقش بیشتری در جریانات ژئوپلتیک جهانی است، صحبت می‌کنند. این امر به نقش کلیدی ایران در مبارزه با گروه‌های افراط‌گرا و تروریسم در منطقه و نیز توان اقتصادی جمهوری اسلامی ایران برای حمایت از اقتصاد در حال رشد قزاقستان مربوط می‌شود.
ایران هم زمان با استفاده از موقعیت ترانزیتی ویژه، بهره‌مندی از وضع تعرفه‌های گمرکی مناسب، دستیابی به بازار کشورهای عضو اتحادیه، افزایش جایگاه در پی روند رو به گسترش همکاری میان مسکو و تهران- که از طریق همکاری با اتحادیه اقتصادی اوراسیا حاصل می‌شود- نبایستی توجه به سایر شرکای اقتصادی را از نظر دور داشته و خود را وارد رقابت‌های ژئوپلیتیک روسیه با سایر کشورها نماید.
در فضای رسانه‌ای و تحلیلی کشور، بعضا این خط دنبال شد که نقش جمهوری اسلامی ایران در جریان آتش‌بس و صدور قطعنامه 2336 کم‌رنگ بوده است و بر همین اساس برخی این‌گونه نتیجه گرفتند که تهران در حوزه سیاسیِ بحران سوریه به نوعی از سوی روسیه کنار گذاشته شد.
